Hoe om fiksie te skryf

Fiksie en niefiksie is twee van die hoofvorme van proseskryf. Fiksie is die skepping van `n storie uit die verbeelding van die skrywer, hoewel dit kan verwys na werklike gebeure of mense. Fiksieverhale is nie ware verhale nie, hoewel baie elemente van waarheid in hulle bevat. As jy jou eie werk van fiksie wil skep, benodig jy net `n bietjie tyd en kreatiwiteit.

conținut

Stappe
Deel 1verstaan enkele basiese foute van fiksie
Deel 2berei voor om fiksie te skryf
Deel 3skryf jou werk van fiksie
Deel 4hersien jou werk van fiksie
Deel 5stuur jou werk van fiksie
Wenke
Waarskuwings

stappe

Deel 1
Verstaan enkele basiese foute van fiksie

Moenie te stadig begin nie Terwyl sommige skrywers baie stadig begin en hul stories oor tyd dramatiese spanning ontwikkel, vereis dit `n vlak van oefening en vaardigheid wat die meeste beginskrywers nog nie ontwikkel het nie. Fiksie hang af van die konflik en dit moet so gou moontlik ingestel word. Die bekende storie-skrywer, Kurt Vonnegut, het hierdie advies ooit gegee: "Tot die hel met spanning. Lesers moet so `n volledige begrip hê van wat gebeur, waar en hoekom hulle die storie self kan voltooi as die kakkerlakke die laaste bladsye geëet het". Hopelik sal kakkerlakke nie jou storie eet nie, maar as jy `n paar aanvanklike hoofstukke van gewone mense het wat gewone dinge doen sonder enige uitdaging of probleem, kan lesers nie sien waarom dit saak maak nie.

Byvoorbeeld, in die eerste hoofstuk van Twilight, die groot skaal gewilde roman deur Stephenie Meyer, is al die basiese konflikte gestig: Bella Swan, die heldin het verskuif na `n nuwe plek waar jy nie gemaklik voel of weet iemand en voldoen aan die geheimsinnige held, Edward Cullen, wat Dit laat haar ongemaklik voel, maar aan wie sy ook aangetrek word. Hierdie konflik, wat belangstel in `n persoon wat dit ook verwar, stel die res van die aksie in werking.
Een van die inspirasie vir Twilight, die roman Trots en Vooroordeel van Jane Austen vestig ook `n sentrale probleem in die eerste hoofstuk: `n nuwe beskikbare bachelor het na die dorp verhuis en die ma van die heldin is desperaat om een van haar dogters by hom te pas, want die familie is arm en benodig Om met die dogters te trou om `n hoop van vertroosting in hul toekomstige lewe te hê. Die probleem om mans vir hierdie vroue te vind, sal `n belangrike deel van die roman vorm, asook die uitdaging van die moeilike indringing van die moeder.

Vestig gou wat daar op die spel is. Om interessant te wees, het jou werk van fiksie duidelike elemente nodig wat op die spel staan vir die karakters. Dit hoef nie transendentaal te wees nie, maar hulle moet belangrik wees vir die karakters. Kurt Vonnegut het dit eens gesê "al die karakters moet iets wil hê, al is dit net `n glas water". Die hoofkarakter moet iets hê en bang wees (om goeie redes) om dit nie te kry nie. Dit is baie moeilik om betrokke te raak by stories wat nie duidelike elemente in spel het nie.

Byvoorbeeld, as `n heldin kom of `n verhouding met die persoon wat jy lief te hê nie, is dit waarskynlik nie die einde van die wêreld vir almal, maar dit is iets wat baie belangrik vir die karakter te wees.

Soms is dit op die spel letterlik die einde van die wêreld, soos in die sage Die Here van die Rings deur J.R.R. Tolkien, waarin die karakters nie die Een Ring sal vernietig nie, sal dit die Midde-Aarde deur die magte van die bose verwoes. Oor die algemeen is dit beter om hierdie tipe elemente in die spel vir die epiese en fantasiewerke te bespreek.

Vermy dialoog vol blootstelling. Die dialoog moet natuurlik klink na die karakters wat dit praat. Dink daaraan: wanneer was die laaste keer dat jy jou hele storie in `n toespraak aan iemand gegee het wat jy pas ontmoet het? Of dat jy `n vriend aangespreek en in detail opgesom het wat in `n vorige vergadering met jou gebeur het? Moenie jou karakters dieselfde maak nie.

Byvoorbeeld, die gewilde Sockie Stackhouse-romans deur Charlaine Harris het die slegte neiging om die eerste hoofstukke van elke boek te bestee aan "haal" aan die leser van alles wat in vorige boeke gebeur het. Die verteller sal ook gereeld verskyn om die leser eksplisiete te herinner wat `n karakter is en wat hul funksie is. Dit kan in die weg kom van vloeibare vertelling en lei die leser af wanneer hulle probeer om betrokke te raak by die karakters.

Daar is uitsonderings op hierdie reël. As die karakters byvoorbeeld `n mentorskap en voogverhouding het, kan jy meer blootstelling in hul interaksies insluit. `N Goeie voorbeeld van hierdie soort situasie is die verhouding tussen Haymitch Abernathy en sy voogde Katniss Everdeen en Peeta Mellark in die sage van Die Hunger Games deur Suzanne Collins. Haymitch kan in sy dialoog verduidelik van die reëls van die speletjies en hoe om goed te doen in die kompetisie omdat dit eksplisiet sy werk is. Maar selfs in sulke situasies, moenie die dialoog oorlaai nie deur die fiktiewe wêreld op grond van feite te bou.

Moenie te voorspelbaar wees nie. Terwyl baie van die fiksie langs bekende lyne beweeg (oorweeg hoeveel stories bestaan oor heldhaftige sendelinge of twee mense wat aanvanklik mekaar haat maar leer om mekaar lief te hê), wil jy nie in die voorspelbare verhaal val nie. As die leser alles kan voorspel wat gaan gebeur, sal hy nie belangstel om jou storie te voltooi nie.

Byvoorbeeld, jy kan `n romantiese roman skryf waarin dit moeilik is om te sien hoe die karakters elke keer gelukkig sal eindig weens die situasies waarin hulle hulself of hul persoonlikheidsgebrek bevind. Die verrassing vir die lesers sal wees hoe dinge uiteindelik uiteindelik opgelos word ten spyte van alle verskynings tot die teendeel.

Moet egter nie vir die truuk val nie "alles was `n droom". Die beurt van die einde wat alles ongeldig maak oor die geskiedenis wat hulle voorafgegaan het, werk baie selde, aangesien lesers oor die algemeen voel dat hulle mislei of geduik is.

Wys, tel nie. Dit is een van die kardinale wette van fiksie en dit is ook een wat dikwels geïgnoreer word. Vertaling in plaas van tel beteken om emosies of infleksiepunte in die plot deur aksies en reaksies te vertoon, nie deur lesers te vertel wat gebeur het of wat `n karakter gevoel het nie.

Byvoorbeeld, in plaas van om iets te skryf "Yao was ontsteld", wat tel in plaas van om te wys, gee die karakter iets om te doen om die leser te wys wat gebeur: "Yao klou sy vuiste en die kleur staan op sy gesig" Dit wys die leser dat Yao ontsteld is sonder om hom te vertel.

Wees ook versigtig daarmee in die verteller se verduidelikings. Oorweeg hierdie gebed: ""Kom op," sê Julia ongeduldig.". Dit vertel die leser dat Julia ongeduldig is, maar sy wys dit nie. Oorweeg nou hierdie sin: "Kom ons gaan! Julia skreeu en tik haar voet teen die vloer". Die lesers sal verstaan dat Julia ongeduldig voel, maar jy het haar nie probeer vertel nie - jy het haar gewys.

Moenie glo dat enige reël vasgestel is nie. Dit mag dalk teenstrydig wees, veral nadat jy verskeie dinge vertel is wat jy moet vermy in jou werk van fiksie. `N Deel van die skryfwerk is egter om jou eie stem en vorm van skryf te ontdek en dit beteken dat jy vry moet voel om te eksperimenteer. Hou net in gedagte dat nie alle eksperimente werk nie, moenie skuldig voel as jy iets nuuts probeer en dit nie produseer wat jy wou hê nie.

Deel 2
Berei voor om fiksie te skryf

Besluit in watter formaat jy fiksie wil skryf. Dit kan afhang van die tipe storie wat u wil vertel. As jy byvoorbeeld `n epiese fantasiewerk wil skryf wat oor meerdere generasies strek, kan `n roman (of selfs `n reeks romans) beter werk as `n storie. As jy belangstel om die psige van `n enkele karakter te verken, kan `n storie ideaal wees.

Kry `n idee van een of ander aard. Alle boeke begin van `n klein idee, droom of inspirasie wat stadig omskep in `n groter en meer gedetailleerde weergawe. Die idee moet iets wees waarvoor jy belangstel, iets wat vir jou baie belangrik is as jy nie passievol is nie, dit sal opgemerk word in jou skryfwerk. As jy probleme het om goeie idees te kry, probeer die volgende:

Begin met wat jy weet. As jy uit `n dorp in `n platteland is, kan jy dalk begin dink aan stories wat jy van soortgelyke scenario`s kan vertel. As jy wil skryf oor iets wat jy nie weet nie, ondersoek. Om `n mitologiese verhaal oor die Noorse gode in moderne instellings te probeer skryf, kan pret wees, maar as jy niks van mitologie weet nie, is dit nie waarskynlik suksesvol nie. Net so, as jy wil `n historiese romanse wat in die Britse Regent skryf, waarskynlik jy `n bietjie navorsing oor sosiale konvensies en sulke dinge te doen as jy jou roman is aantreklik vir lesers.

Maak lyste van willekeurige dinge: "die gordyn", "die kat", "die navorser", ens. Neem elke woord en voeg `n paar dinge by. Waar is dit? Wat is dit? Wanneer is dit? Skryf `n paragraaf daaroor. Hoekom is dit waar dit is? Wanneer het jy daar aangekom? Hoe? Hoe lyk dit?

Skep `n paar karakters Wat is jou ouderdom? Wanneer is hy gebore en waar? Woon jy in hierdie wêreld? Wat is die naam van die stad waar u tans in is? Wat is jou naam, ouderdom, geslag, lengte, gewig, oogkleur, haarkleur en etnisiteit?

Probeer om `n kaart te skep. Teken `n vormlose massa en draai dit in `n eiland of teken lyne wat riviere aandui. Wie woon in hierdie plek? Wat sal dit neem om daarin te oorleef?

As jy nog nie `n tydskrif het nie, begin nou. Die dagboeke is wonderlike helpers wanneer dit kom by goeie idees.

Hersien jou tema met behulp van die kubus-tegniek. Hierdie tegniek vra u om `n onderwerp vanuit ses verskillende hoeke (dus sy naam) te ondersoek. As jy byvoorbeeld `n storie oor `n troue wil skryf, oorweeg die volgende hoeke:

Beskryf: wat is dit? (`N Seremonie wat lei tot die huwelik van twee mense - `n fees of viering - `n ritueel)

Vergelyk: hoe is dit of hoe is dit nie? (Dit is soos: ander godsdienstige rituele, ander soorte partye - dit is nie soos: `n gemiddelde dag nie)

Geassosieerde: wat laat jou nog meer dink? (Uitgawes, rokke, kerk, blomme, verhoudings, besprekings)

Ontleed: watter dele of elemente is dit saamgestel uit? (Oor die algemeen, `n bruid, `n kêrel, `n trourok, `n koek, sommige gaste, `n plaaslike, trou geloftes, versierings - figuurlik, stres, emosie, uitputting, geluk)

Toepas: hoe word dit gebruik? Hoe kan dit gebruik word? (Dit word gebruik om twee mense in `n wettige huwelikskontrak te verenig)

Evalueer: hoe kan jy ondersteun of weerstaan? (Leun: mense wat mekaar liefhet, trou saam om gelukkig te wees - weerstaan: sommige mense trou slegte redes)

Hersien jou tema met behulp van a "geestelike kaart". U kan visuele voorstellings skep van hoe die elemente in u verhaal verwant is deur `n verstandelike kaart te maak, soms ook bekend as `n "cluster" of "spinnekopweb". Begin in die middel met die hoofkarakter of konflik en teken lyne uit na ander konsepte. Let op wat sou gebeur as jy hierdie ander elemente op verskillende maniere verbind.

Hou `n dinkskrum vir jou onderwerp deur te vra "wat sal gebeur as". Kom ons sê jy het `n karakter geskep: `n jong vrou in haar vroeë 20s wat in `n dorp woon. Vra jouself af wat sou gebeur as jy hierdie karakter in verskillende situasies plaas. Wat sou gebeur as sy besluit het om `n werk in Sydney, Australië te aanvaar, al het sy die land nog nooit verlaat nie? Wat sou gebeur as hy skielik die familiebesigheid moes oorneem, al wou hy altyd uit die huis uitbeweeg? Om jou karakter in `n verskeidenheid situasies te plaas, sal jou help om te besluit watter konflikte jy mag ervaar en hoe jy dit kan hanteer.

Hersien jou tema deur navorsing. As jy oor `n bepaalde soort scenario of gebeurtenis wil skryf, soos die Middeleeuse Oorlog van die Twee Rozen, doen navorsing. Vind uit wie die belangrikste historiese figure was, watter aksies hulle geneem het, hoekom hulle gedoen het wat hulle gedoen het. Die beroemde boeke van die sage van Spel van trone deur George R.R. Martin was geïnspireer deur hierdie fassinasie met die Middeleeuse Engelse era, maar hy het sy navorsing gedoen en sy eie wêreld en karakters daarop gevestig.

Gebruik ander bronne as inspirasie. Om jouself met ander vorme van kreatiewe werke te betrek, kan jou `n springplank vir joune bied. Kyk na verskeie flieks of lees verskeie boeke in dieselfde genre as jou storie om `n idee te kry van hoe stories soos hierdie geneig is om te vorder. Skep `n klankbaan van musiek wat vir iets lyk wat die karakters in jou storie sal luister of die klankbaan van die filmaanpassing van jou storie voorstel of voorstel.

Voer jou idees. `N Goeie skrywer is ook `n goeie leser en `n goeie waarnemer. Maak waarnemings oor die wêreld rondom jou wat jy dalk in jou werk van fiksie wil inkorporeer. Neem notas van gesprekke wat jy hoor. Gaan na die biblioteek en lees oor interessante onderwerpe. Gaan uit en let op die natuur. Laat die idee met ander idees meng.

Deel 3
Skryf jou werk van fiksie

Bepaal die scenario en die basiese plot. Jy moet `n goeie gevoel hê van hoe die wêreld van jou storie is, wat daarin woon en wat in jou storie sal gebeur voordat jy begin om skerms te skryf en hoofstukke te voltooi. As jy `n goeie begrip van jou karakters het, wat jy na `n dinkskrum moet hê, laat jou persoonlikhede en afwykings die plot lei.

Vir die scenario, vra jouself af hoe jy is: wanneer gebeur dit? Is dit in die hede? In die toekoms? In die verlede? In meer as een? Wat is die seisoen? Is dit koud, warm of `n ligte klimaat? Is dit `n stormagtige weer? Waar gebeur dit? Is dit in hierdie wêreld? In `n ander wêreld? In `n parallelle heelal? In watter land, stad, provinsie, staat, ens?
Vir die plot, vra jouself af hoe jy is: wie is deel daarvan? Wat is jou rol? Is dit `n goeie of slegte karakter? Watter gebreke het dit? Wat is jou doelwitte? Wat is die uitdagende voorval wat die eerste keer veroorsaak het dat die plot plaasgevind het? Is daar iets wat in die verlede gebeur het wat kan beïnvloed wat in die toekoms sal gebeur?

Besluit watter standpunt jy wil hê ek moet jou storie gebruik. Die standpunt is baie belangrik in fiksie omdat dit bepaal watter inligting aan die lesers gegee word en hoe dit met die karakters verbind word. Alhoewel die standpunt en die vertelling baie ingewikkelde probleme is, is u basiese opsies die eerste persoon, die derde persoon beperk, die derde persoon doel en die derde persoon alwetend. Wat u ook al kies, moet konsekwent wees.

Fiksie geskryf in die eerste persoon (die verteller gebruik gewoonlik die voornaamwoord "Ek") kan die leser emosioneel betrek omdat hy of sy met die verteller sal identifiseer, maar jy kan nie die gedagtes van ander karakters betree nie, omdat jy die verhaal moet vervaag na wat die hoofkarakter mag weet of ervaar. Jane Eyre, die roman van Charlotte Brontë, is `n voorbeeld van `n roman wat in die eerste persoon geskryf is.

Fiksie geskryf in beperkte derde persoon gebruik nie die voornaamwoord nie "Ek" maar die storie word vertel uit die oogpunt van `n karakter wat net vertel wat hy kan sien, weet en ervaar. Dit is `n baie algemene standpunt vir fiksie, want lesers kan gewoonlik steeds maklik met die karakters verbind. Die stories wat op hierdie manier vertel word, kan uitsluitlik op die oogpunt van `n karakter fokus (byvoorbeeld die hoofkarakter in die storie "Die geel agtergrond" deur Charlotte Perkins Gilman) of hulle kan wissel tussen verskeie karakters (byvoorbeeld die hoofstukke toegewy aan die standpunte van verskillende karakters in die boeke van die sage Spel van trone of hoofstukke met standpunte wat wissel tussen heroïen en held in die meeste romantiese romans). As jy jou standpunt verander, wees baie duidelik wanneer dit gebeur het met `n spasie tussen afdelings of duidelike byskrifte vir die hoofstukke.

Die fiksie wat in die objektiewe derde persoon geskryf is, is beperk tot wat die verteller sien of hoor. Hierdie tipe standpunt is moeilik om te bereik omdat jy nie die karakter van `n karakter kan betree nie en hulle motivering of gedagtes kan verduidelik. Dit kan dus moeilik wees vir lesers om aan die karakters te voel. Dit kan egter effektief gebruik word. Byvoorbeeld, baie van Ernest Hemingway se stories word in die derde doelwit geskryf.

Die fiksie wat in die alwetende derde persoon geskryf is, laat jou toe om alles oor die gedagtes, gevoelens, ervarings en optrede van almal te leer ken. Die verteller kan die gedagte van enige karakter betree en selfs die leser se dinge vertel wat geen karakter ken nie, soos geheime of geheimsinnige gebeurtenisse. Die vertellers van Dan Brown se boeke is gewoonlik alwetende derdepersoonvertellers.

Maak `n skets van jou storie. gebruik Romeinse syfers en skryf `n paar sinne of paragrawe oor wat in daardie hoofstuk gaan gebeur.

Jy hoef nie `n baie gedetailleerde skets te hê as jy dit nie wil hê nie. Trouens, jy mag dalk vind dat wanneer jy jou storie skryf, afwyk van die oorspronklike skets en dit is natuurlik. Soms neem skrywers net kennis van hoe die emosionele toon van `n hoofstuk moet lyk (byvoorbeeld, "Olivia is ontsteld en vra hul besluite") in plaas van om te probeer oplos watter spesifieke gebeure sal gebeur.

Begin skryf U kan probeer om potlood en papier te gebruik in plaas van die rekenaar vir die eerste konsep. As jy op `n rekenaar sit en daar `n deel is wat net nie vir jou uitwerk nie, sit jy lank daar en probeer om dit op te los, te tik en te tik. Met potlood en papier skryf jy dit net en dit is op papier. As jy vas val, kan jy dit oorslaan en voortgaan. Begin net waar dit lyk soos `n goeie plek en skryf. Gebruik die skets wanneer jy vergeet waarheen jy gaan. Hou aan totdat jy die einde bereik.

As jy rekenaarpersoneel is, kan `n sagtewareprogram soos Scrivener jou help om te begin. Hierdie programme laat jou toe om verskeie klein dokumente te skryf, soos karakterprofiele en opsommings en hou almal op dieselfde plek.

Gee u skryfwerk in stukke aan. As jy probeer om vir jouself te begin dink "Ek gaan die volgende groot vlak skryf", kan jy jouself voorspoedig tot `n mislukking voor jy eers begin het. In plaas daarvan, skryf jou skryfwerk `n klein doelwit op `n keer: `n hoofstuk, `n paar tonele, `n skets van `n karakter.

Lees die dialoog hardop. Een van die grootste probleme wat beginners skrywers dikwels het, is om `n dialoog te skryf wat nie klink soos enige woord wat `n mens ooit gesê het nie. Dit is `n besondere probleem vir skrywers van historiese fiksie en fantasie, waar die versoeking is om die taal hoog en elegant te laat klink, soms ten koste van die lesers om te konnekteer. Die dialoog moet natuurlik vloei, hoewel dit waarskynlik meer saamgepers en betekenisvol is as die manier van praat in die werklike lewe.

Terwyl hulle in die ware manier van praat elke dag herhaal, herhaal hulle hulself en gebruik truuks soos "hierdie een" en "ah", gebruik hulle spaarsamig op papier. Hulle kan die leser afleier as hulle oormatig gebruik word.

Gebruik die dialoog om die storie te bevorder of iets oor `n karakter te wys. Terwyl mense al die tyd in die werklike lewe sinvolle of oppervlakkige gesprekke het, is dit nie interessant om dit op papier te lees nie. Gebruik die dialoog om die emosionele toestand van `n karakter oor te dra, begin `n konflik of buigpunt van die plot of gee om te verstaan wat in `n toneel gebeur sonder om dit regstreeks uit te druk.

Probeer om nie `n dialoog te gebruik wat te voor die hand liggend is nie. As u byvoorbeeld skryf oor die ongelukkige huwelik van `n egpaar, moet u karakters nie eksplisiet vermeld word nie "Ek is nie gelukkig met ons huwelik nie". In plaas daarvan wys hy sy woede en frustrasie deur middel van dialoog. Byvoorbeeld, `n karakter kan die ander vra wat hy wil eet en laasgenoemde kan reageer met iets wat glad nie met die vraag verband hou nie. Dit wys dat die karakters probleme het om na mekaar te luister en effektief te kommunikeer sonder dat een van hulle sê "Ons kommunikeer nie effektief nie".

Hou die aksie geloofwaardig. Jou karakters moet die optrede van jou storie bestuur en dit beteken dat `n karakter nie iets heeltemal atypies van hom kan doen nie, bloot omdat die plot dit vereis. Karakters kan dinge doen wat hulle normaalweg nie sou doen as die omstandighede buitengewoon is nie, of as dit deel van hul verhaalboog is (byvoorbeeld eindig op `n ander plek as die een waarin hulle die storie begin het), maar hulle moet meestal konsekwent wees.

Byvoorbeeld, as jou hoofkarakter bang is om te vlieg omdat hy `n vliegtuigongeluk as kind oorleef het, sou hy nie vluglik na `n ander staat of provinsie vlieg nie, net omdat die plot hom nodig het om dit te doen.

Net so, as jou held se hart deur sy vorige liefdes gebreek is en hy emosioneel gereserveer is, kan hy nie skielik besluit dat hy verlief is op die heldin en besluit om haar sonder besprekings te oorwin nie. Mense tree nie so in die werklike lewe op nie en lesers verwag realisme selfs in fantastiese situasies.

Neem `n breek. Nadat jy die eerste konsep alles op papier gehad het, neem tyd weg van die storie. Hierdie advies kom direk van Ernest Hemingway self, wat gesê het hy het altyd gratis nagte geneem omdat "as jy bewus of omgee vir jou storie, sal jy dit doodmaak en jou brein sal moeg word voordat jy begin". Gaan na die flieks, lees `n boek, ry perd, gaan swem, gaan uit met aandete saam met vriende, stap en oefen. As jy breek, is jy meer geïnspireer as jy terugkeer na jou werk van fiksie.

Lees weer jou werk. Hierdie advies word ook ondersteun deur Hemingway, wat daarop aangedring het dat jy dit moet doen "lees dit elke dag van die begin af, korrigeer soos jy gaan, en gaan dan voort van waar jy die vorige dag gestop het".

Terwyl jy lees, gebruik `n rooi pen om die notas of regstellings wat jy wil, te maak. Trouens, hy maak baie annotasies. Het jy aan `n beter woord gedink? Wil jy sommige sinne verander? Klink die dialoog te onvolwasse? Dink jy die kat moet regtig `n hond wees? Let op die veranderinge!

Lees die storie hardop, want dit help jou om die foute te vind.

Verstaan dat die eerste konsepte nooit perfek is nie. As `n skrywer jou vertel dat hy `n perfek bedinkte roman geskryf het en sonder enige probleem in `n gesukkel uitgevoer word, lê hy vir jou. Selfs die meesters van fiksie-skryfwerk, soos Charles Dickens en J.K. Rowling, hulle het verskriklike eerste konsepte geskryf. U kan uiteindelik groot stukke prosa of plot verwerp omdat hulle nie meer werk nie. Dit is nie net aanvaarbaar nie, dit is byna altyd noodsaaklik om die verfynde produk te skep wat lesers sal verlang.

Deel 4
Hersien jou werk van fiksie

Hersien, hersien en hersien. Die hersiening beteken letterlik om weer iets te sien. Kyk na jou werk van fiksie vanuit die oogpunt van die lesers, nie vanuit jou oogpunt as skrywer nie. As jy betaal het om hierdie boek te lees, sou jy tevrede wees? Voel jy `n verband met jou karakters? Die hersiening kan ongelooflik moeilik wees - daar is `n rede waarom besigheidspersone dikwels daaroor praat as "vermoor jou geliefdes".

Moenie bang wees om woorde, paragrawe en selfs al die afdelings te sny nie. Die meeste mense vul hul stories met oorbodige woorde of gedeeltes. Sny, sny en sny. Dit is die sleutel tot sukses.

Eksperimenteer met verskillende tegnieke. As iets in jou storie nie werk nie, verander dit! As dit in die eerste persoon geskryf is, verander dit na derde persoon. Kyk watter een jy die meeste hou Probeer nuwe dinge, voeg nuwe gebuigpunte by die plot, voeg verskillende karakters by, gee `n ander persoonlikheid aan `n huidige karakter, ens.

Verwyder die giblets. Veral wanneer jy net begin, kan jy probeer om kortpaaie te gebruik om iets uit te druk, soos om adverbs en byvoeglike naamwoorde te veel gebruik om te beskryf hoe `n gebeurtenis of ervaring ervaar. Mark Twain bied goeie raad oor hoe om vullerwoorde te hanteer: "vervang "goed" elke keer as jy geneig is om te skryf "baie". Jou redakteur sal dit uitvee en die skrif sal bly soos dit behoort te wees".

Byvoorbeeld, oorweeg hierdie sin van Stephenie Meyer se nuwe maan: ""Maak gou, Bella," het Alice dringend onderbreek.". Onderbreking is self `n dringende aksie: dit stop `n ander aksie. Die bywoord voeg niks regtig by die aksie nie. Trouens, hierdie sin het nie eers `n verduideliking van die verteller nodig nie - jy kan `n karakter wys wat `n ander onderbreek deur ellipse te gebruik, soos volg:
"Sure," het ek gesê. Ek gaan net ...
- Kom op!

Sny die clichés. Skrywers maak dikwels dikwels klem op clichés, veral in vroeë konsepte, omdat hulle bekende maniere is om `n idee of beeld uit te druk. Dit is egter ook die swakheid van die clichés: almal het dit as `n karakter gelees "leef die lewe ten volle", so dit het geen werklike impak nie.

Oorweeg hierdie raad van dramaturg Anton Chekhov: "Moenie vir my sê die maan skyn nie - wys my die helderheid van die lig op gebroke glas". Hierdie advies dui ook op die nut van vertoon in plaas van om te tel.

Kontroleer vir kontinuïteitsfoute. Hierdie is die klein dingetjies wat verlore kan gaan terwyl jy skryf, maar dat die lesers dadelik opmerk. Jou karakter het dalk `n blou rok aan die begin van die hoofstuk gedra, maar nou dra sy `n rooi rok in dieselfde toneel. Of `n karakter verlaat die kamer tydens `n gesprek, maar is terug in dit `n paar lyne later sonder dat jy gewys het dat hy teruggekom het. Hierdie klein foute kan lesers vinnig irriteer, dus lees dit sorgvuldig en verbeter hulle.

Lees jou werk hardop. Soms kan die dialoog goed op die bladsy lyk, maar dit lyk verskriklik wanneer mense dit praat. Of jy kan ontdek dat jy `n sin geskryf het wat `n hele paragraaf oorskry en jy verloor jouself selfs wanneer jy die einde bereik. Om jou werk hardop te lees, help jou om duidelike gedeeltes en plekke waar inligting ontbreek, op te spoor.

Deel 5
Stuur jou werk van fiksie

Korrigeer jou manuskrip noukeurig. Gaan elke lyn vir tikfoute, spelfoute, grammatikale foute, onsimpatiese woorde en uitdrukkings, en kliek. U kan na iets spesifiek soek, soos foutspellings, en hersien weer vir leestekensfoute, of probeer om alles reg te stel.

Deur jou eie werk te korrigeer, sal jy dikwels lees wat jy gedink het jy geskryf het in plaas van wat jy eintlik geskryf het. As jy kan, vra iemand om jou te help om jou manuskrip reg te stel. `N Vriend wat ook fiksie lees of skryf, kan jou help om die foute wat jy nie self opgemerk het, te sien nie.

Vind `n koerant, agent of uitgewer om hulle jou werk te stuur. Die meeste uitgewers aanvaar nie stories nie, maar baie koerante sal storie-oordragte aanvaar. Baie groot uitgewers aanvaar nie ongevraagde manuskripte van skrywers sonder `n agent nie, maar sommige kleiner uitgewers sal graag die werke van eerste keer skrywers hersien. Soek jou plek en vind `n plek wat pas by jou styl, jou geslag en jou publikasiedoelwitte.

Daar is baie handleidings, webwerwe en organisasies wat toegewyd is om skrywers te help om `n plek vir publikasie te vind. Soek vir soortgelyke organisasies in jou land of plek.

Jy kan ook self-publiseer, `n toenemend gewilde opsie onder skrywers. Plekke soos Amazon.com en Lulu het gidse oor hoe om jou boek met hulle te publiseer.

Gee jou werk die formaat van `n manuskrip. Volg enige riglyne wat vasgestel is deur die versendingsvereistes van die uitgewer wat u eerste gekies het. Volg die gestuur riglyne presies, selfs as dit strydig is met die inligting wat u hier vind. As hulle vir marges van 3.5 cm (1,37 duim) vra, maak jou marges 3,5 cm. (Standaardmarges is egter 2,5 cm [1 inch] of 3,17 cm. Versendings wat nie die riglyne volg nie, word selde aanvaar of lees. Oor die algemeen is daar `n paar reëls om te volg wanneer u `n manuskrip opstel om dit te stuur.

Skep `n voorblad met die titel van die manuskrip, jou naam, jou kontakinligting en die aantal woorde. Hierdie inligting moet horisontaal en vertikaal gesentreer word, met `n spasie tussen elke lyn.

Plaas jou persoonlike inligting (naam, telefoonnommer, e-pos adres) in die linkerbovenhoek van die eerste bladsy op. In die regter boonste hoek, plaas die aantal woorde afgerond tot die naaste tien. pers "Tik" `n paar keer en plaas dan die titel. Die titel moet gesentreer wees en kan almal gekapitaliseer word.

Begin die manuskrip op `n nuwe bladsy. Gebruik `n lettertipe met grense wat duidelik en leesbaar is, soos Times New Roman of Courier New, met `n grootte van 12 punte. Plaas al die teks in dubbele spasie. Regverdig die teks aan die linkerkant.

Vir spasies tussen afdelings, sentrum drie sterre (***) op `n nuwe reël en druk dan "Tik" en die volgende afdeling begin. Begin al die nuwe hoofstukke op `n nuwe bladsy, met die titelgesentreerde.

Op elke bladsy, behalwe die eerste, moet u `n kopie bevat met die bladsynommer, `n verkorte weergawe van die titel en u van.

Vir gedrukte voorleggings, druk die manuskrip op 9 kg (20 lb), 21,5 x 28 cm (8,5 x 11 duim of A4) bindpapier.

Stuur jou manuskrip Volg alle gestuur riglyne na die brief. Sit dan op en wag vir `n antwoord!

wenke

As jy `n idee het en nie pas by jou storie nie, moenie bang wees om te verander wat voorheen gebeur nie. Onthou: die stories word gemaak om opwindend te wees, om beurte te hê en bowenal om die skrywer uit te druk (of selfs te verras).
Hou aantekeninge van alles wat jy wil onthou sodat jy dit kan raadpleeg, aangesien dit altyd makliker is om iets te onthou as jy dit neergeskryf het.
Geniet dit! Jy kan nie `n goeie storie skryf as jy dit nie self geniet nie - dit moet `n goeie ervaring wees en dit moet uit jou hart kom.
Moenie paniekerig raak as jy `n geestelike blok het nie! Gebruik dit as `n instrument, om nuwe dinge te ervaar en nuwe idees te bring. Gebruik dit om jou storie te verbeter.
Moenie te veel blomagtige besonderhede gee nie. Dit is een ding om te sê dat `n karakter hazelose oë het, en nogal `n ander om te sê dat `n karakter het "verleidelike oë die kleur van die grasperk wanneer die son daarop skyn, met spikkels van `n donker bos en kolle van donker sienna, met geel lyne om die leerling". Tensy jou storie hierdie oë volledig aanspreek, sal lesers nie belangstel nie en die irriterende vlak van detail sal hulle ontmoedig om verder te lees.
As jy nie aan `n fiktiewe gebeurtenis kan dink nie, gebruik een van die regte lewe wat jy ervaar het en voeg `n paar aanrakinge by om dit meer interessant te maak en meer lesers te lok. Onthou net om die name van regte mense te verander om iemand te vermoor.
Gebruik poëtiese hulpbronne. Dit is gereedskap soos onomatopoeia, rym, alliterasie, ens. (maar hulle is nie beperk tot hulle nie). Dit kan `n boek lekkerder maak om te lees, nie omdat iemand `n gedeelte lees en iemand sê "mu" Soos `n koei en die leser wys dit uit, maar omdat dit vir die oor aangenaam is. Die meeste mense lees `n storie en merk nie dat hulle die skrywer se styl van alliterasie hou nie.
Jou boek hoef nie nasionaal bekend te wees om goed te wees nie! Klink jy die titel Geskiedenis van twee stede? By ongeveer 0.3% van die lesers klink nie. Nou klink dit soos Die begraafplaasboek? Dit is nie baie bekend nie. Het jy al ooit gehoor van Coraline? Ja, dit is so scary verhaal deur Tim Burton. Soveel Coraline as Die begraafplaasboek is uiters goed geskrewe boeke, beide deur Neil Gaiman. Die boeke is beter bekend sodra daar `n fliek oor hulle is en net omdat joune nie een het nie, beteken dit nie dat dit nie goed is nie.

waarskuwings

Kritici is die sleutel tot die algehele sukses van jou storie, maar moenie toelaat dat jou menings jou algemene visie oorneem nie (dit geld veral vir jou vriende, nie vir uitgewers nie). Weereens, jy is die skrywer en net jy weet hoe jou boek werk.

Deel op sosiale netwerke:

Verwante